Unha boa combinación

Nestes dous enlaces pódense ler tanto o argumento coma un comentario interesante deste libro que rematei hai pouco. Tivo moi boas críticas e está sendo un fenómeno mundial. Confeso que cando unha obra é moi gabada sinto un pouco de prevención, pois adoita acontecer que non poucas veces me decepciona. Non é este o caso.

Novela negra de calidade que se sae do normal; os protagonistas resultan interesantes e a historia de fondo intriga e engancha a partes iguais.

O autor morreu antes de ver publicada a súa obra e os seus herdeiros son o seu pai e o seu irmán, a pesar de que levaba vivindo trinta anos cunha muller. Non é curioso nunha sociedade coma a sueca, modelo de todo o que coidamos avances sociais? A min chamoume a atención unha barbaridade. Se até aquí, neste país, se recoñecen os dereitos de herdanza nas parellas de feito.

Porén, neste país ocorren cousas tan rechamantes como a seguinte: solicítase un documento a nome de Peke, sen citar a B en ningún momento. A sorpresa é que envían o tal documento a nome de B sen citar a Peke. Por que? Non é normal que Peke se cabree e lembre todas as veces que nesta vida lle aconteceu o mesmo (e van unhas cantas)? Cando neste país se respectará as Pekes coma seres independentes dos B? Vereino algún día? Empezo a dubidalo.

Avaría masiva

Por fin, despois de non entender que lle pasaba ao router, facerme cun novo, ver que tampouco funcionaba e desconectada do mundo, chamei a avarías de telefónica onde un amable operador, tras algúns intentos de arranxar a desfeita, me comunicou que se trataba dunha avaría masiva, que non era eu a única que tiña problemas e que o informaban que xa estaban intentando arranxala. Parece que se esmeraron, pero non me fío moito. Así que, meus amigos, estou de volta (polo momento).

Meme da millonaria excéntrica

Paideleo encárgame que poña cinco desexos excéntricos que cumpriría de ter euros abondos, é dicir, sen taxa. Non creo que sexan moi excéntricos, pero son desexos que non se poderán cumprir máis ca en soños. Así que aí van.

1.- Fundar unha editorial onde se publicarían novela negra e fantástica de calidade de todos os tempos.

2.- Abrir unha enorme librería-cafetería na que calquera podería mirar e remexer con calma ao tempo que toma un café, unha infusión ou unha copa. Os dependentes serían persoas coñecedoras do que venden.

3.- Contar cun chofer que me levase onde eu quixese, que mantivese a tranquilidade e o sangue frío en todo momento e se caracterizase pola súa seguridade ao volante.

4.- Suprimir dun saque a estupidez esa do politicamente correcto e chamar ás cousas polo seu nome: ao pan, pan e ao viño, viño.

5.- Posuír unha clínica cos mellores adiantos e os médicos máis cualificados de todas as especialidades na que os pacientes non pagarían nada, nin sequera os medicamentos.

Non lle encargo o meme a ninguén máis ca a aquel que o queira facer.

Na foto está Dona durmindo sobre a miña coxa nun momento de placidez.

Presentación

Había tempo que non ía á presentación dun libro, pero onte non me puiden resistir a pesar de que non tiña o pracer de coñecer o autor, Herminio Barreiro, pero o título do libro, Recordar doe, pareceume moi suxestivo, aínda que non estea de acordo con el ao cento por cento. Coma adoito, o Ateneo Valle Inclán estaba cheo e alí acudiron bastantes antigos alumnos deste profesor e... algo máis.

Non poño en dúbida que as súas clases debían de ser amenas, interesantes e ilustrativas, pois a súa maneira de falar resulta engaiolante. Coma sempre, púxenme na primeira fila para oír ben e creo que non perdín ningunha das súas palabras.

En xeral gústanme os libros de memorias e as biografías, se cadra por curiosidade cara ás vidas e experiencias alleas, se cadra por un afán de descubrir outras maneiras de pensar e sentir. Espero gozar con este.