24.3.15

Os segredos de Melas

Preguntoume o outro día B se lle dera algo verde a Melas e respondinlle que non. Explicoume que acababa de enterrar algo verde; primeiro fixo a coviña e logo, co seu fociño, tapouno ben tapadiño. Ao día seguinte repetiu a operación, a cuxo final puidemos asistir; á beira do eucalipto agachou algo baixo a terra e fixo o disimulado -daquela maneira-.
Pregunteille a B se non lle proía a curiosidade por saber e a súa resposta foi o colmo da consideración: "son os seus segredos; non temos por  que indagar".
E aquí estamos, comestos pola curiosidade, pero discretos, respectando os segrediños da nosa cadela pequena; ela, tan riquiña, tan cariñosa e bicadora, ten cousas que agochar. Seguro, segurísimo, que cando as queira recuperar, non saberá onde están.