A inesperada visita de Cesare onte á tardiña supuxo unha alegría inmensa e unha cea e unha sobremesa tranquilas, aínda que non moi prolongadas, pois hoxe tiña que marchar a levar a cabo unha xornada maratoniana. Reconfórtame saber que, malia non responder correos, aínda permanezo na súa memoria.O mes de agosto transcorreu sen pena nin gloria, con moitos paseos, bastante calor e ritmo repousado. Aproveitamos a primeira fin de semana de setembro para ir a Teucro e despedir a tempada. Alí estaba Tobi, un cadelo rescatado da soidade pola miña cuñada, moi amigo de Dona, coa que xogou até o esgotamento mentres os adultos nos dedicabamos a parolar e cambiar impresións, algún día até altas horas da madrugada. Aí están os dous repoñendo folgos despois de corricar pola horta, as escaleiras e a casa. Paseino moi ben mirando para eles, capaces de entenderse sen palabras.
E agora, ás portas dun novo curso, cómpre cambiar o ritmo e mentalizarse para unhas cantas novas sesións de odontoloxía. O conto de nunca acabar.
Ningún comentario :
Publicar un comentario