Dous anos e nove meses a branca e cinco meses a negra. Nai e filla.
Se miro para atrás abráiome de min mesma por convivir con dúas cadelas, coidalas, limpalas, darlles de comer, pasarlles a carda e preocuparme polo seu benestar. As dúas buscan aloumiños case constantes; Melas ponse panza arriba para que lle acaricie a barriga, non sei de onde sacou esa paixón; Dona, pola contra chuza co fociño para que lle acaricie a cabeza. Se fose por elas estaría todo o día sobándoas. Non entenden que che doia o lombo e che custe agacharte, elas ao seu. Cando preparo a comida róldanme coma aves de rapina a ver se lles cae algo, e cáelles, claro; como non lles vai caer con esa cariña que poñen! A nai axuda moito na educación da filla e libéranos a B e a min dalgunhas tarefas; semella incrible, pero así é.
Ningún comentario :
Publicar un comentario