O venres pola tarde coñecín a familia pelacha ao completo con quen estiven compartindo unhas xerras de cervexa e un par de horas de boa conversa. O pelacho non tardou en preguntarme por que levaba tantos pendentes nas orellas e, despois doutra dose de observación, atacou cos audífonos. Saquei un para que o vise e entre o papá e eu explicámoslle como funcionaba. Está moi alto para a súa idade e guapo. A pelacha, unha beleza en miniatura con ollos preciosos e sorriso engaiolador, é unha nena sociable que empata con calquera, teña ou non o seu tamaño.
Sentinme moi a gusto conversando con todos.
Ao día seguinte recibimos a visita de E e C, amigos de Auria que pasan uns días na cidade da oliveira. C xubilouse antes de tempo hai un par de anos e agora inviste parte das súas horas en coidar dúas hectáreas de viñas situadas moi preto das doutro viñateiro. Está moi ilusionado con este proxecto, pero E non o ve con bos ollos porque di que non lle ve o pelo. Amoloume notar a tensión aboiando entre eles. Logo, comentando con B as conversas que mantiveramos (homes e mulleres por cadanseu lado, homes e mulleres intercambiados), chegamos a falar dos xeitos de ser dos homes e mulleres en xeral, dos tópicos que tanto me rebentan pero que, porén, tamén repito (algún, cando menos), e nesas continúo.
O domingo baixamos camiñando á vila e nun portón dun garaxe cuberto de po, moi preto de onde adoitamos aparcar o coche, podíanse ler as seguintes palabras trazadas cun dedo: Peke, Bolli--> fea. Pois vale. Que axiña fixen amigos aquí.
Ningún comentario :
Publicar un comentario