28.11.09

Relecturas

A amiga Noe falou hai uns posts de G de guardaespaldas que acababa de saír en peto e déronme ganas de poñerme a reler todo o alfabeto do crime. Vou por H de homicidio e non podo menos de renovar a miña admiración por Sue Grafton, non só pola súa imaxinación, senón tamén pola axilidade da súa escritura, a súa habelencia para atar cabos e a aparente facilidade para deixar caer de cando en vez imaxes do máis evocador.
Kinsey, ademais, resulta un personaxe atractivo cun pasado abondo complicado que a enriqueceu como persoa e en certo modo a fixo dura pero non conseguiu restarlle esa tenrura que aflora cando ten que aflorar. Xa asistín a varias persecucións, algúns intentos de asasinato, un par ou algo máis de escenas de sexo, outro par de hospitalizacións, unha fuga dunha delas e moitas carreiras pola beira do mar.
O mellor de todo é que non teño a sensación de que se repita, cousa que non deixa de marabillarme.

10.11.09

Sesenta anos



Son os que obsesionan a Wallander a pesar de estar encantado coa súa neta. Aínda que non o rematei, levo a lectura bastante avanzada e chámame a atención o preocupado que se manifesta o inspector pola vellez, se cadra porque a min me pasa algo semellante. Cando vexo a miña nai acabada de operar por quinta vez, cargadiña de achaques, ou a miña sogra que desbarra máis cada día que pasa, non podo evitar sentir un intenso calafrío que me sacode por dentro. Sospeito que non son a única en temer unha vellez dependente, pero non hai que pensar moito nesas cousas porque non se debe vivir con medo á vida. O que teña que ser será. Ou non?