
Pero saín de alí cabreada e non porque non me dixesen nada novo, senón precisamente poir iso, porque en máis de trinta anos sigo escoitando os mesmos argumentos tan doados de rebater e, porén, aí continúan tan vixentes que necesitan un libro que os desminta.
Paréceme incrible que a sociedade mudase tan pouco, aínda que son moi consciente de que os cambios sociais requiren tempo, moito tempo, e así llelo dicía aos meus alumnos cando estaba na profesión. Pero dáme rabia, e non o podo evitar, que a realidade desminta unha esperanza se cadra inxenua de que a normalidade era posible. Está visto que non. Haberá que continuar agardando.
Ningún comentario :
Publicar un comentario