7.3.10

Scarpetta


Hai moitos anos que sigo as novelas de Patricia Cornwel, o que me serviu para curarme de espantos ante as atrocidades que unha mente humana pode concibir. En Scarpetta acláranse algúns detalles que quedaron colgados en El libro de los muertos e amósanos unha Scarpetta máis humana e boíña, aínda que Kay sempre foi bastante boíña.
Produce unha sensación un tanto estraña ver a evolución dos personaxes ao longo de tantas novelas, sobre todo a de Lucy, que era unha nena prodixio e libro tras libro foise convertendo nunha persoa conflitiva e chea de sorpresas ou os avatares polos que pasa a vida de Marino, á sombra de Kay ou a carón dela.
Non é esta a mellor de todas, pero déixase ler, a pesar de que a xerga forense me irritou un chisco nalgunha ocasión, se cadra por escaparme o significado de certas palabras.
Só para admiradores recalcitrantes.
Por certo, o dos comentarios arranxouse de seu.

Ningún comentario :