2.3.10

Tregua

Aproveitamos os días de entroido para ir ao monte apañar leña e piñas para a cheminea e a veciña, logo viñeron os temporais e agora volvemos ter unha pequena tregua que non durará moito, pero menos dá unha pedra.
Onte Dona estivo a piques de afogar no río de Coroso, que baixaba cunha forza tremenda. Inconsciente como é, lanzouse a xogar cun par de parrulos que botaron a voar decontado; a forza da corrente impedíalle subir a terra firme e alá acudiu B ao rescate. Saíu coma un pito e papou un bo susto, que non lle impediu rebuldar en toda canta poza atopou. A pesar de que xa cumpriu dous anos, carece por completo de sentidiño e, segundo as características da raza, coido que nunca o acadará. Por riba, aínda que lle encanta a auga, non nada nada e non hai xeito de conseguilo; o plan B do criador (guindala a traizón nun sitio onde cubra) non nos convence nada.
Hoxe cando abrín o blog, pensei que ninguén entrara no post anterior e resulta que me cambiaron os comentarios sen comelo nin bebelo. Se alguén sabe como teño que facer para que se reflictan no espráiate que mo explique moi clariño por correo, e que teña en conta que son unha completa analfabeta nestas cousas. A quen sexa quedareille moi agradecida.

Ningún comentario :