O feito de que haxa un morto non implica que esteamos ante unha novela ou un relato deste subxénero, pero supoño que as necesidades do mercado impelen as editoriais a meter no mesmo saco todo o que saia das mans dun determinado autor, coñecido por estes pagos precisamente polas súas novelas negras.
Á marxe desta cuestión, por outra parte, bastante importante (rebéntame que intenten venderme gato por lebre), os nove relatos que compoñen este libro son excelentes; plasman de xeito inequívoco o xentir xeral do pobo grego cara aos inmigrantes asemade que nos fan ver o ambiente sórdido en que estes están obrigados a vivir. Algúns sorprenden polo enfoque adoptado, outros pola indiferenza ou perversidade dos gregos cara aos que veñen de fóra e algún hai que conmove non só polo que narra senón por como o narra.
O estilo de Petros Márkaris cáptase de xeito inconfundible e aleda comprobar que resulta tan bo na brevidade coma no discorrer sen límites espaciais.
1 comentario :
nunca ata agora ouvín falar deste autor que de agora en diante terei en conta.
bicos,
Publicar un comentario