Debo aclarar que como recurso literario os eufemismos non me desgustan; á fin de contas bastantes figuras retóricas naceron como unha maneira de aludir a algo sen nomealo directamente en busca dunha expresión máis poética. O que me desgusta é o abuso que se produce deles na fala cotiá, sobre todo en certos ámbitos coma o político, e que ao único ao que conducen é á confusión.
Non renego de todos os logros acadados ao longo da historia literaria; renego, iso si, de que a comunicación sinxela se vexa entorpecida por frases rebuscadas que, segundo os creadores, pretenden non ofender. Ofender a quen? pregunto eu. Ou será que moitas palabras adoptan un matiz pexorativo en depende que bocas?
A lingua é o instrumento máis valioso do ser humano para comunicarse cos seus conxéneres e sempre tende á economía de medios e, engado eu, debería tender á claridade. Aínda así, xa bastante difícil é que dúas persoas se entendan sen malentendidos como para andar complicando máis o asunto.
Que conste, Patu, que coma brincadeira teñen un pase.
Ningún comentario :
Publicar un comentario