Nunha novela norteamericana lin hai pouco a frase había moitos cidadáns maiores paseando pola rúa; de xeito automático pensei que estaba empregando un eufemismo por anciáns ou vellos. Chócame cada vez máis esta ansia moderna de non chamarlles ás cousas polo seu nome, sobre todo porque son unha maniática da precisión lingüística. Co fermoso que é dicir que o pan é pan e o viño, viño.
Aborrezo cada vez máis o politicamente correcto, e máis porque non lle vexo xustificación ningunha. En ocasións até me dá a sensación de que se intenta sen moito éxito modificar a realidade, coma cando Stalin borraba das fotos aqueles que pasaran a ser os seus inimigos.
Ningún comentario :
Publicar un comentario