Libros

O pedido de Biblos tróuxome Ollos de auga de Domingo Villar e Corredores de sombra de Agustín Fernández Paz. O primeiro é unha novela policial sinxela, ben levada, sen grandes ambicións e doada de ler; se cadra abondo previsible pero, en calquera caso, amena e coa facultade de captar a atención. Seica está traducida ao español e ao italiano.
Corredores de sombra preséntanos o misterio dun cadáver atopado nun pazo durante unhas obras de restauración; levaba emparedado cincuenta anos e amosaba un furado de bala na cabeza. A investigación que a protagonista asume retrotráenos, unha vez máis, aos anos da guerra civil española e da posguerra. O estilo é tan fluído como nos ten acostumados o autor ao longo da súa dilatada carreira, aínda que eu, a verdade, estou un pouco cansa de tanta guerra cicil, se cadra porque a teño máis que sabida e non me gorenta en exceso unha temática que parece estar de moda outra vez. Ben está non esquecer para que non se repita, pero pregúntome se tantos recordatorios como nos fornecen nos últimos tempos non serán contraproducentes. Claro que a novela está dirixida a adolescentes que o ignoran todo desa traxedia e quero supoñer que non lles vén mal que alguén asuma o papel de relator para que coñezan o que pasou.
Entrementres, levo mediada Os libros arden mal de Manuel Rivas, coa guerra civil de novo como fondo, tema que -acabo de dicir- non me apaixona. Xa opinarei polo miúdo cando a remate. Ou non.