- O pegureiro de vacas: Antes ca el, aparecen os seus bigotazos de cosaco e os dous cans. A face amoratada denuncia un bo bebedor no tempo libre e as catiuscas enlamadas, un bo traballador. Procura leiras desocupadas para alimentar o gando; onte estiveron na do lado da casa, a un tiro de pedra da cociña. Cando as recolle, zosca nelas e solta palabróns, método que semella do máis efectivo.
- O paseante: Pasa por diante das terrazas cun suave balanceo. Apoia o calcañar, imprímelle un pulo especial e sacode todo o corpo ao ritmo dunha música interior que ninguén máis oe, pero que cadra de marabilla con Radio Futura. O calzado deportivo executa unha estraña danza que resulta harmoniosa. Unha barba de varios días adórnalle a face fraca. Diríase que a chuvia non o molesta.
- Os rillotes: Non han ter máis de doce anos; enredan cunha especie de bebida que cómpre elaborar segundo as instrucións. Len a berros abouxadores e levan a cabo os pasos na fonte pública, esa onde beben todos os cans. Temen que a mestura estoure pero trágana igual. Un deles, o bolecho, sacode a man con cara de limón ao tempo que exclama Róncalla! Desde a nosa atalaia, B e mais eu rompemos a rir ás gargalladas.
- A veciña: Atrapounos case ao voo cando saïamos a dar un paseo co aquel de preguntarnos se estabamos contentos. Moi amable, presentouse ela e presentounos o home; correspondemos, claro. Logo, de xeito sibilino, fíxonos a ficha técnica en menos de cinco minutos. Non o coñece todo da nosa vida, pero case case.
Ningún comentario :
Publicar un comentario