A calor desacostumada que estamos vivindo este outono (despois dos temporais un chisco desacostumados) faime suar coma se estivésemos no verán. Miro ao meu redor e asómbrome de que a maioría das follas dos pradairos, que outros anos comezaban a caer en agosto, continúan prendidas; a gardenia que me agasallou B hai dous sábados bota flores decontino, e o camiño que leva ao instituto é unha constante trafega de xente en camiseta e pantalón curto.
Fago esforzos por manter a calma en medio do trebón de acontecementos desgraciados das últimas semanas; sei que non teñen remedio, que a vida ás veces se comprace en sacudirte de má maneira, pero iso non impide que se me poña unha angustia no ventre moi maliña de aturar. Cando menos a certeza de que conto co apoio de B alivia un chisco a tensión e lévame a aferrarme á idea de que, a pesar de todos os pesares, son bastante afortunada.
Ningún comentario :
Publicar un comentario