- A camiñadora: Fraca, case esquelética, anda a paso lixeiro monte arriba e monte abaixo coma se esa fose a única ocupación valiosa neste mundo. A face seria e o xesto adusto fanme pensar na tecedora de vidas, esa que asemade as destece. Non me gusta demasiado cruzarme con ela pola noite.
- A cociñeira: Chea de vida, franca, alegre e acolledora, fai as tapas no Plaza, ese bar do que tanto se ten falado en certos lugares. Leva toda a vida na vila e dá bos consellos; comprende moitas cousas sen apenas palabras; dá xenio vela traballar con ese ritmo interno que a impulsa. Semella unha boa amiga.
- A ladroa: Anunciouse no súper para facer limpezas; o corpo bolecho e rotundo non denunciaba unha ionqui, malia que a dentamia cariada facía sospeitar. Tiña que traballar. Necesitaba os cartos. Limpou ben. Agora está pendente de xuízo. Un máis do seu longo historial.
- A señora: Toma café con leite a pequenos sorbos estirando o dedo maimiño. Vai vestida con elegancia e moi ben peiteada, igual que se fose a un importante acto social. O home, ao seu carón, semella un aprendiz de executivo; fai xogo con ela. Non falan.
- O construtor: Tira por terra calquera prexuízo que se teña sobre a raza. Sincero, amable, preocupado, é un filósofo amante de lecturas e de libros e sabe falar de calquera tema. Non pregoa o seu produto coma o mellor do mundo e dá mostras abondas de ecuanimidade. Que distinto doutros que andan por aí!
Ningún comentario :
Publicar un comentario