Leo best-seller de Douglas Preston e Lincoln Child e o seu axente especial Pendergast. Mellor dito, releo. É este un personaxe bastante logrado, excéntrico, rico pola súa estraña familia, que, malia pertencer ao FBI, vai por libre. Entre outros trazos, conta cun aspecto físico que se sae do normal (elegante, moi loiro até o punto de semellar albino, ollos grises clarísimos, alto e delgado) e a facultade de concentrarse mentalmente no que el denomina palacio da memoria. As tramas, abondo complexas, teñen moita acción, misterios por resolver e os escenarios son variados e cheos de cambios. Resulta moi entretido.
Faime certa graza o desprezo con que se fala en determinados círculos deste tipo de novelas, coma se a única literatura válida só puidese ser a de tese. Co paso dos anos a miña afección por elas foi aumentando, se cadra porque me gustan as historias ben contadas que non pretenden dar leccións de vida e, como non, tamén me gusta sentirme transportada a outros ambientes. Boa proba diso é a nutrida sección da miña biblioteca.
Tanto británicos coma norteamericanos teñen unha habilidade especial para construílas, quizais porque non andan con complexos tan habituais noutros pagos.
Ningún comentario :
Publicar un comentario