Unha leve indisposición tívome estes días máis apampada do habitual, aínda que aproveitei para rematar o libro e facer os deberes. Mágoa que non me gorentase demasiado por un desaxuste entre o que conta e como se conta. Facer actuar as tesoiras pode resultar doloroso, pero é necesario incluso nun xénero tan versátil coma a novela.
Rematei tamén a preparación da charla sobre outra obra, que terá lugar no Ateneo a finais deste mes. Ante a inmensidade de aspectos que se poden tratar sobre un libro tan complexo, decicín centrarme no punto de vista literario, dando por suposto que os asistentes o leron. B fíxome ver que algunhas cousas só as poden coñecer os filólogos ou os que afondaron na traxectoria de Cervantes e Avellaneda, co cal deberei aclarar algúns detalliños ao longo da exposición. Pero, en fin, o primeiro paso xa está dado e vencido o medo escénico que me atenazaba. Non é que agora me sinta así, pero xa non se me encolle o estómago ante a idea de falar en público.
Ningún comentario :
Publicar un comentario