Recibo e merco varias revistas sobre libros e algúns catálogos de editoriais que me manteñen ao día do que se publica por aí. Grazas a un descubrín un simpático ladrón de cuxas aventuras, inexplicablemente, non lera ningunha. Estreeime con Arsenio Lupin, caballero ladrón de Maurice Leblanc que rematei cun semisorriso nos beizos, tanto pola temática coma polo tratamento da mesma. Confeso sen rubor que me gustan estas historias de intriga ben contadas que entreteñen a cabeza do mundanal ruído ao mergullar o lector en ambientes ben montados e que presentan enigmas que cómpre desvelar. Compároas un pouco coas de Sherlock Holmes de Conan Doyle e as do padre Brown de Chesterton, quizais porque os tres se moven nunha mesma época e os personaxes teñen a capacidade de descubrir o indescubrible para mentes normais, aínda que unha vez aclarado o misterio sexa dunha lóxica esmagadora.
E buscando por guguel atopei este curioso artigo que fai superfluo o que me queda por dicir.
Ningún comentario :
Publicar un comentario