Todas as mañás percorro este camiño que leva ao mundo exterior, mais tamén paso tempo nos seus arredores xogando con Dona, que se está convertendo nunha pillabana. Xa controla que eu apenas corro para perseguila cando quere xogar ao corre que te pillo, así que dá tres ou catro pasiños para afastarse de min e óllame como dicindo que? non tes folgos? A xente é moi amable con ela e algúns donos de cans saúdanme pola rúa ou páranse a falarme e acariñala. Aínda se asusta dos seus conxéneres, pero xa se anima a cheiralos e miralos sen demasiados receos. Creceu moito e pesa cada vez máis, como debe ser.Agora ando lendo un libro de Friedrich Ani, El bebedor del tranvía, que descubrín en Boquitas pintadas. Non coñecía o autor e estame gustando bastante pola súa axilidade, o ben que crea personaxes e a aparente facilidade para mergullarnos nunha intriga interesante.
Ningún comentario :
Publicar un comentario