Xa dixen nunha ocasión que Guelbenzu como crítico me gusta moito por argumentar moi ben, non cebarse nunca co libro que comenta e escribir cunha prosa elegante e coidada. De aí pasei a lerlle as novelas protagonizadas pola xuíza Mariana de Marco que, confeso, case sempre me deixaron un chisco insatisfeita a pesar de que me resistía a aceptar esa sensación.
Un asesinato piadoso é a cuarta entrega da serie e, agora si, acepto a decepción por inevitable. Ou eu son moi espelida ou o escritor non soubo levar ben a trama até chegar á suposta sorpresa final, pois case desde o principio me cheirei de que se trataba. Non vou destripar a novela por se alguén sente curiosidade, pero aínda que non está mal escrita ten erros de linguaxe que me parecen fóra de lugar; se cadra os correctores non andaron moi finos á hora de facer o seu labor. Algúns personaxes resultan tan planos que unha queda coa impresión de que en realidade non pasaron de monicreques; as alternancias entre os pensamentos de Mariana e a acción por veces soan forzadas, o que lle resta unidade ao conxunto. A mesma Mariana desconcerta por amosar un gusto particular polos chulos e arrogantes, detalle do que non me decatara até agora. Nalgúns momentos resulta repetitiva ao volver sobre un tema xa tratado que non necesitaba recordarse.
En fin, que lle imos facer.
Ningún comentario :
Publicar un comentario