Que diferenza co verán camiñar agora por Coroso! Non hai ninguén na praia agás algún solitario que, coma nós, vaia pasear o can ou as ideas. Caemos á hora do recreo dos dous institutos que teñen a vantaxe ou a desgraza de estar situados nese enclave privilexiado, sobre todo para que o alumnado falte á clase.O trebón de onte modificou por completo o aspecto da cunca do río (mágoa de cámara) que amosaba unha aparencia case lunar. O que eu chamo marisma, á esquerda do paseo de madeira, aparecía enchoupada e resultaba un tanto atrevido lanzarse por ela; sospeito que no inverno debe ser un verdadeiro lamazal onde será imposible poñer un pé sen perigo de quedar afundido até os xeonllos. Dona corricou coma unha toliña, meteuse na auga até o peito (polo momento só nadou un día unhas cantas brazadas, pero vai perdendo o medo pouco e pouco) e sacudiu a auga da pelaxe, como non!, á nosa beira.
Logo, cansos, mercamos o pan e fixemos o xantar, porque B empezaba as clases pola tarde.
Un novo curso deu comezo, un novo horario e novos costumes.
Por certo, Un asesinato piadoso non me está enganchando demasiado. Síntoo por Guelbenzu.
Ningún comentario :
Publicar un comentario