Xa teño falado do home de Maryland, unha especie de Papá Noel que chega cando lle cadra cheo de agasallos. Onte levounos a Aghiño, a unha das paraxes máis fermosas que teño visto en moito tempo; camiñamos polo paseo, cruzamos a ponte e vimos cunchas de todo tipo e forma, aínda que non demos coas famosas margaridas, que recollen a irmá e o cuñado, unha cunchiñas pechadas sobre si mesmas que semellan doces de nata.
O home de Maryland é un esteta, marabíllano as delicias da Natureza e as que proveñen da man do home; libreiro impenitente, visitador incansable de librerías de segunda man, incluso acode aos saldos que as bibliotecas públicas fan de obras que ninguén le. Así, tróuxome un exemplar dunha famosa obra dun famoso autor galego, traducida ao inglés, que a biblioteca vendeu porque ningún usuario se animara a sacala dos andeis. Eu lera a novela en versión orixinal que traía un lapis plano, hai anos, nunhas circunstancias penosas para min, e gustárame, deixárame levar pola maxia das palabras e conseguira calmar un chisco o desacougo que me enchía naquel terrible verán. Mágoa que os estadounidenses desa zona non se sentisen atraídos polo título dun, para eles, descoñecido autor galego.
Hoxe coincidimos con el cando estabamos con X e o seu B no local de Webmaster, mellor dito na súa terraza, pois non é cívico que os cans entren nos sitios públicos. A conversa foi máis que agradable e marchamos de alí a unhas horas prohibitivas para xantar (menos mal que as noites dan para preparar cousas saborosas para o día seguinte).
O home de Maryland é, sen dúbida, un gran tipo. Tamén con X terei o gustazo de seguir conversando.
Ningún comentario :
Publicar un comentario