Ando afacéndome aos novos audífonos retroauriculares, eses que van por detrás das orellas e dan un cante tremendo. Os outros, os intraauriculares, non chegaban para cubrir a perda auditiva que teño, así que non houbo máis remedio que adaptarse á realidade unha vez máis.O certo é que esperaba máis destes trebellos, aínda que ben é certo que cómpre ir devagar e programalos cada quince días ou así para que os oídos non reciban demasiado ruído de súpeto, pero eu -recoñézoo- tiro a impaciente e desexaría ter unha audición case perfecta cos novos aparellos. Negueime a mercar Siemens porque fabrican armas, ademais de moitas outras cousas, así que me decantei por uns Microson, que é a marca estrela de Gaes. B, contrario a todo o que sexan armas, incluso me dixo que podía renunciar aos meus principios se a técnica era mellor. Polo momento estou en período de adaptación -aínda que xa paguei-, pero non teño en mente pasar ás armas por moi boa técnica que teñan. Así que así ando, percibindo os ruídos dun xeito estraño e a voz humana non tan clara como eu desexaría. Supoño que hai que darlle tempo ao tempo e non impacientarse. Co bonito que é oír!
Ningún comentario :
Publicar un comentario