Por fin acabamos co concurso e supoño que os membros do xurado non teremos que reunirnos de novo máis có día da entrega do premio que, non o esquezamos, son tres mil eurazos. O secretario abriu a plica demorando todo o que puido o momento e logo chamou o gañador para darlle a boa nova, pregándolle, iso si, que fose discreto ata o xoves, día en que se comunicará aos medios o fallo. Seica o home quedou máis contento ca un cuco e iso de achegarlle alegría a alguén sempre é moi satisfactorio.
Despois de gozar de días cheos de sol onde fixemos algunhas excursións agradables, levamos unha semana con chuvia, frío e algunha mala noticia desas irreparables que che deixan un sabor algo amargo na boca, a pesar de saberes que contra a morte non hai rebelión que valla por moito que che entre a pena no corazón. Asúmelo con máis ou menos esforzo, pensas nesa nai octoxenaria que despide por segunda vez un fillo, aspiras aire e ollas para adiante dicíndote a ti mesma que cómpre gozar da vida mentres se poida.
Por ti, Tito, descansa en paz por fin.
Ningún comentario :
Publicar un comentario