A Eduardo Galeano non cómpre presentalo porque é abondo coñecido pola súa deliciosa prosa e o seu compromiso cos desherdados do mundo. Vou lendo aos poucos o seu último libro, igual que se toman as menciñas ou os bombóns: sen enchentes.Posúe este home a capacidade de expresarse sen alardes, con precisión e beleza, calidade que comparten moitos escritores de América do Sur. Na súa pluma as palabras adquiren unha forza e unha sonoridade difíciles de atopar, por iso mesmo resultan tan valiosas.
El Más Acá (Junio 29)
Dizque dicen que hoy es el Día de san Pedro, y dicen que él tiene las llaves del Cielo.
Vaya uno a saber.
Fuentes bien informadas aseguran que el Cielo y el Infierno son nada más que dos nombres del mundo, y cada uno de nosotros los lleva adentro.
5 comentarios :
Hoxe pola tarde fun de compras con un can e dous amigos,nunha tenda o cartaz decía Welcome e debaixo viase a figura dun can,na outra deronos unha galleta ecoloxica pro can,nas duas habia un cuenco de auga a porta.
As cousas van cambiando pra mellor.
Galeano é incrible. Hai moitos anos relaláronme "las venas abiertas de America Latina". Mais tarde "el libro de los abrazos" e "las palabras andantes" e disfrútoos a base de ben.
e tanto que os levamos dentro.
Me gusta Galeano, sempre me fai pensar con frases sinxelas cheas de inxenio
Non é só enxeño (que tamén) é poesía en estado puro.
Vaia, este relato tócame polo meu nome.
A verdade é que Eduardo Galeano di verdades case tan incribles como curtas.
Publicar un comentario