21.7.12
Saída en familia
A festa comezou pola tarde e continuou de noite, ignoro até que hora (se é que a houbo) porque nós os catro nos retiramos cara ás tres. Era a primeira festa da dorna de Melas, que observaba todo entre asustada e abraiada e por veces refuxiábase baixo a cadeira de B; Dona, ao meu lado, decidiu que se apoiaba na miña perna para sentirse protexida, pois había moito tempo que non permanecía nun ambiente tan ruidoso.
Subscribirse a:
Publicar comentarios
(
Atom
)
7 comentarios :
As festas son para divertirse. Si nos fan sufrir, mellor liscar.
Os meus cans, niste tempo andan todo o día pegadiños a min: os foguetes danlle moito medo.
parece que houbo moi bó ambiente e que gozáchedes de moi bó tempo.
eu non sabía que existís unha festa da Dorna, mira ti.
biquiños,
Hai festas de todos os tipos e só hai que ter o humo para embarcarse nelas.
O verán anima o ambiente vaias onde vaias.
Por certo, habería algunha competición ou exhibición de dornas polo menos e non só colocón ?.
Había carrilanas e vehículos voladores sen motor.
Antiguamente,esta festa era moi diferente,rifavanse as dornas entre as familias mas necesitadas.o baile era de gala....
eu fún madriña da dorna no ano 1955
lendo o comentario de Teresa faime pensar en como van cambiando as maneiras de celebrar e as tradicións... pero o importante é o ambiente festivo e que a xente lle bote humor e gana de pasalo ben.
Eu teño un amigo de aí da beira de Riveira, cántabro, que fala o galego divinamente e que participa nas reghatas de dornas, iso é integrasión, carallo!
Publicar un comentario