Saída en familia

A festa comezou pola tarde e continuou de noite, ignoro até que hora (se é que a houbo) porque nós os catro nos retiramos cara ás tres. Era a primeira festa da dorna de Melas, que observaba todo entre asustada e abraiada e por veces refuxiábase baixo a cadeira de B; Dona, ao meu lado, decidiu que se apoiaba na miña perna para sentirse protexida, pois había moito tempo que non permanecía nun ambiente tan ruidoso.

Os grupos distínguense polas camisetas de distinta cor e o nome inscrito nelas, aínda que todos comparten semellantes vasos de plástico con bebidas máis ou menos idénticas; tamén comparten a excitación da festa, as cervexas, os risos e, a partir de certo momento, o colocón.

No parque onde ceamos había un mundo de xente, toda ela ocupada en falar, cantar, beber, fumar e divertirse; pero cando a gaita se puxo a soar, tivémonos que ir: os audífonos facían tremelucir os sons no meu cerebro e iso, meus, non hai quen o ature.