De Carlo Lucarelli só coñecía Almost Blue, que lin hai algúns anos e non me entusiasmara demasiado. De Andrea Camilleri, porén, coñezo bastante máis, tanto da serie de Montalbano coma doutros libros independentes, por iso tiña gana deste que comento.
Trágase nunha tarde, é ameno e de doada lectura, posúe un bo ritmo e ten o engado dun xogo no que un autor non sabe como seguirá a acción ata que non lle chegue por correo o capítulo anterior.
2 comentarios :
semella unha maneira boa de pasar unha tarde...! (a miña mudanza... es una mierda)
Paciencia! :) Axiña rematará.
Publicar un comentario