Repercute incluso no meu estado físico, sobre todo nas tripas, aínda que intento con case todos os meus recursos un acougo que a medida que pasan os días é máis difícil de acadar. En efecto, o cambio inminente de residencia e de vida ocupa gran parte das miñas enerxías mentres temores vagos e difusos pululan pola cabeza coma avelaíñas atrapadas por unha luz intensa.
Refúxiome nos libros nun intento de afastar de min preocupacións e angustias varias que, por moito que as remoia, non se van solucionar até que lles toque. Ver Delfos y morir de Lindsey Davis, XVII novela de Marco Didio Falco, axudoume a aturar os nervios desde a última visita a Ribeira, en que solucionamos uns asuntiños mentres outros agardan a seguinte quenda. Son seguidora deste detective romano da época de Vespasiano desde a primeira entrega, hai xa unha morea de anos e, polo momento, nunca experimentei decepción.
Non me ocorreu o mesmo con Falsas impresións de Sigurd Pruetz, cuxa tradución ao galego deixa bastante que desexar e, coma case sempre que me queixo, está cheíña de erros gramaticais e ten algún castelanismo bastante sangrante. Aquí o corrector non andou moi fino, que digamos.
Agora acudo a El vendedor de cuentos de Jostein Gaarder para que me axude a pasar unhas horas libres de pensamentos obsesivos; lévoa mediada pero podo dicir que me está gustando bastante.
De fondo, a miña mente saltarica de aquí para alí nun baile que por veces resulta esgotador. E, claro, como di B, todo se andará. Seino, pero...
Ningún comentario :
Publicar un comentario