Non me considero escritora profesional, entre outras cousas porque non vivo do que escribo, algo, por outra parte, case imposible neste pequeno país en que tantas e tan boas plumas se disputan as coroas de loureiro. Ademais, nunca fixen da escritura unha carreira, senón máis ben un desafogo que en tempos me era tan necesario como respirar. Intentei prepararme ben, madía leva, e sigo preparándome, pero iso non implica que xurdan sempre ideas atraentes. Ademais, leo tanto, bo, malo e regular, que con frecuencia teño a impresión de que queda moi pouco que dicir.
Escribir un libro leva tempo e por veces publicalo aínda máis; de feito Vidas exemplares tardou dez anos en ver a luz por motivos que non veñen ao caso.
Ando con varias cousas entre os dedos, pero son unha escritora lenta. Non teño nin idea de cando rematarei algunha e non me preocupa; as cousas saen cando teñen que saír e de nada vale intentar forzar a marcha. Non me xubilei con tanta antelación para cambiar de profesión, senón para procurar tomar a vida con máis calma. Grazas, lector, polas súas amables palabras; déronme moitos ánimos.
Ningún comentario :
Publicar un comentario