A primeira da serie (Un nicho para Marilyn) non me desgustou, a segunda (Luar no inferno) xa non me chistou tanto, a terceira (Tres disparos e dous friames) tampouco me pareceu gran cousa, aínda que a lin enteira. Hai como un desaxuste entre as partes, pois nun momento dado o detective Frank Soutelo pasa a contar o acontecido saltando pasos, lembrando o que aconteceu e deixando o lector coma se o estafasen, pois el sabe todo e queda moi claro a media novela, xa que el move os fíos e é moi consciente diso.Trátase de entreter e nada máis e eu respecto moito o entretemento puro e simple, pero na novela negra pido algo máis que esta non achega. Quizais puxen demasiadas expectativas na serie, quizais agardaba sorpresas menos previsibles ou quizais me abraian certas solucións máis traballadas para leas nas que se mete o protagonista. Porque parece, si, que Frank é unha especie de mago que saca coellos da chisteira cando un menos o espera e a realidade convértese nunha especie de xogo con que calquera pode xogar facendo trampa. E iso que me aleda que o prota saia ben librado, pero cun pouco máis de seriedade, por favor.
Ningún comentario :
Publicar un comentario