Comentábame Webmaster esta mañá que apenas escribía e é certo; os días pásanme a velocidade de vertixe e case non me dou conta de que estou noutro novo cando xa chegou un diferente. Visito moi pouco o ordenador, saio ao exterior bastante máis ca antes e fago recados acompañada de Dona e B (teño varias fotos estupendas dos dous, pero non podo poñelas por expresa prohibición do segundo). Facemos excursións polos arredores, paseamos a vila para aprenderlle a circular (con moi lento éxito, todo hai que dicilo), xantamos ou ceamos de cando en vez nalgunha terraza das que abundan nesta época do ano, leo algún libro sen demasiado interese, recibo chamadas do home de Maryland que non nos esquece e incluso nos envía algún agasallo (un fermoso dicionario de palabras dunha soa letra; mágoa que mo teñan que traducir) e, en fin, vemos pasar a vida moi devagar, a ritmo pousón, entre visitas ao xulgado (a ladroa vai pagando en cómodos prazos o que nos roubou), mañás de compra de comestibles, tratos con algúns encargados de obras que precisamos e charlas co veciño que, outra vez, está só.
O verán, malia que para min signifique calor e incomodidade con certa frecuencia, trae días con máis horas de luz e sorpresas coma a doutro día en que entrei en contacto con Meiga en Alaska, aínda que tiña tanta présa que me esquecín por completo de darlle o meu número de móbil, incluso de dicirlle o meu verdadeiro nome. En fin, un desastriño. Espero volver coincidir con ela.
Ningún comentario :
Publicar un comentario