Sorpresa

Coidei que xa non se estilaba premiar blogs, por iso sorpréndeme que desde Maleducadas (ao que dou as máis abraiadas grazas) me chegue este Liebster Award, pero non poderei cumprir todas as bases, que son:
- Dar as grazas ao blog que me nominou e nomealo (feito).
- Facerte seguidor do mesmo (sen problema, pois ten moi boa pinta).
- Responder as once preguntas que che presenta (irán decontado).
- Conceder once nominacións a outros once blogs.
- Informar os once blogs de que os nominaches.
- Presentar once preguntas para que os teus nominados respondan.

As tres últimas non as vou cumprir, pero vou coas preguntas (e que preguntas!):
Maleducadas: Cal é o significado da vida?
Peke: Ufffff! Se tivese unha resposta válida para todos sería dona da pedra filosofal. Para min, aquí e agora, é vivir o que me toca, gozar todo o que poida do que vivo, permanecer aberta ao que me rodea, aprender o máis posible e axudar a outros en todo o que estea na miña man. En fin, ser o máis humana posible e non perder o tempo co que eu coido lilainas.
Maleducadas: Que libro escrito por muller non pode faltar nos nosos andeis?
Peke: Son moitos os que citaría, pero como só pode ser un, quedo co que máis veces lin e volvín ler e que me axudou tanto e tanto nunha época bastante desnortada da miña vida: Memorias de África de Karen Blixen ou Isak Dinesen. Fíxome máis doado medrar.
Maleducadas: É certo que os blogueiros se divirten máis?
Peke: A verdade é que non teño nin a menor idea. Depende, coma todo, dos intereses de cadaquén. Ademais, como se entende a pregunta? Divertirse máis en relación a que? Sospeito que un triatleta se divirte moitísimo máis correndo, pedaleando e nadando que sentando ante un ordenador dándolle á tecla. A diversión sempre é relativa, persoal e intransferible.
Maleducadas: Cal é a túa rede social de referencia?
Peke: Esa é doada: facebook.
Maleducadas: Hai alguén ahí fóra?
Peke: Como se entende ese fóra? (perdón por relativizar tanto, pero non o podo evitar). Se se refire ao que está fóra de min e do meu mundo máis inmediato, por suposto que hai alguén e moitos. Se hai que entender por ese fóra vida extraterrestre, tamén diría que por suposto, porque me resulta moi difícil dixerir que nun Universo tan grande só a Terra estea habitada. Si, estou convencida de que hai alguén ahí fóra.
Maleducadas: Quen é a persoa máis famosa do mundo? Ten algo que ver coa literatura?
Peke: Encantaríame poder dicir que Cervantes ou Shakespeare, pero hoxe por hoxe, tal e como están as cousas, sospeito que gañaría por goleada calquera futbolista. É como o da diversión: depende dos intereses de cadaquén. Se se trata de dicir a quen admiro máis, entón xa me pronuncio: todas aquelas mulleres que me serviron de exemplo nalgún momento importante da vida: Karen Blixen, Georgia O'Keeffe, Frida Kahlo, Carmen Martín Gaite, Ana María Matute e tantas outras mulleres anónimas que nos abriron portas ao longo da Historia. Non todas teñen que ver coa literatura ou outras artes, pero todas foron unhas artistas.
Maleducadas: Que é o amor? Se iso é difícil de responder, que historia de amor literario consideras a mellor?
Peke: Uffff! Hai trinta e dous anos (os que levo xunto ao meu amado) diría que paixón arrebatada. Hoxe a resposta é máis complexa: camiñar xuntos (soa cursi, seino, pero é o que hai), vernos evolucionar, apoiarnos e coidarnos mutuamente, respectarnos, confiar un no outro, valorarnos... En suma: querernos.
En canto á mellor historia de amor literario, confeso que non me van demasiado e a primeira que me vén á cabeza é un tópico: Romeo e Xulieta. Ignoro se é a mellor, pero non hai dúbida de que é a máis coñecida. E se ampliamos o concepto amor, contesto de cabeza que a historia de Don Quixote desde a primeira liña á última.
Maleducadas: Cal é o segredo para gañar un premio literario? 
Peke: Sería moi ilusa se contestase o que me parece evidente e xusto: a calidade. Se partimos dun premio normal (calquera que non sexa o Planeta), ademais da calidade, depende de moitísimos factores, desde a composición do xurado, dos gustos de cadaquén, do día que teñan os membros do mesmo, do que estea máis de moda no momento, do que tire máis comercialmente... Opino polo que vexo, pois non gañei máis ca un por un microrrelato na rede. Tamén é certo que non me presentei a moitos, pero observo o que ocorre nese mundo e ás veces... en fin, mellor calar.
Maleducadas: As grandes escritoras morren?
Peke: Nin máis nin menos cós grandes escritores. Non creo que Clarice Lispector, Ana María Matute, Jane Austen, P. D. James ou Karen Blixen morran literiamente falando; se cadra -como ocorreu tantas outras veces con moitos autores- pasen tempadas no esquecemento público e comercial, pero as súas obras serán recuperadas cando algún editor coide chegado o momento ou coide que o seu é un momento tan bo coma outro calquera para volvelas sacar á luz. Sempre haberá alguén que goce ao descubrilas ou revisitalas.
Maleducadas: Canto tempo van vivir os blogs?
Peke: Levo case dez anos co meu e, mentres o sistema funcione, a min vaime ben. Supoño que depende da intención dos autores, dos seus desexos e intereses, da validez do medio para os mesmos... Nunca se sabe que outros medios de comunicación van xurdir nesta arañeira intrincada. Mentres continúe a ser unha canle válida para comunicarse e intercambiar opinións, durará; cando non sirva ou se faga incómodo, desaparecerá. A resposta a esta pregunta pertence ao futuro e eu aínda estou no presente.
Maleducadas: Ademais de escribir un blog, escribes textos de ficción?
Peke: Si, claro, pero iso xa o sabías, non si?