Non adoito meterme nas vidas alleas porque non me gusta que se metan na miña, pero desde hai uns días axexo pola fiestra cada vez que escoito remexerse ao novo veciño. Á parte da cariña de bo que ten, do rabiño tremente a cada sinal de xogo ou agarimo, as carreiras que bota pelexando con calquera mosca ou as batallas que emprende coa palmeira, é divertido observalo cando xoga co dono ou lle intentan aprender onde non debe facer as súas necesidades ou cando bota un ladrido que se fai máis e máis firme a medida que pasa o tempo..
Andarei aleuta coa cámara a ver se lle podo roubar unha imaxe de verdade, non esta prestada. Din que esta raza é unha das máis pacíficas e leais que existen. A min encántame, e iso que non son de cans.
Ningún comentario :
Publicar un comentario