A Ítaca levei o meu exemplar acabado de comprar de Harry Potter y el misterio del príncipe e debo dicir que o pasei de medo con esta sexta entrega, quizais a mellor das que se levan publicado. Emoción, intriga, aventuras, traizóns e unha maior profundidade nos personaxes son os ingredientes que fan amena a lectura e confirman a miña debilidade por esta saga. Á espera quedaba na casa un mediado La princesa y Curdie de George Macdonald, escritor vitoriano da época de Alicia que envelleceu un chisco mal; digamos que é só para amantes da literatura desa época capaces de abstraerse do trasfondo que transmite. Demasiada descrición e pouco diálogo para os gustos actuais. A min gustoume, claro.
Por completo diferente a estes dous, La captura de Macalé de Andrea Camilleri, o gran mestre siciliano, aínda me ten baixo o seu influxo. Sempre me sorprende a capacidade deste escritor por darlle un aquel de absurdo á traxedia, por esa ironía que roza o sarcasmo e o toque de graza ao remate, que fai que o sorriso quede conxelado nos beizos coma un ricto amargo. Boa literatura, madía leva, forte e poderosa. A ver para cando hai unha nova aventura do comisario Montalbano.
Acabado de saír do forno, Meniña de cristal de Iria López Teijeiro deixoume un estraño sabor na boca. É unha primeira novela que a crítica gaba e a min decepcionoume por previsible e bastante tópica. Ademais, por non perder o costume, está chea de erros, algúns máis que lixeiros, algo que a min me ataca bastante os nervios.
Ningún comentario :
Publicar un comentario