7.5.07

Caracteres

Dáme certo reparo o noso xardín, por chamarlle dalgún xeito. Entre unha maraña de plantas ventureiras adivíñanse malamente as plantadas por B, que se nega a cortar a herba (en principio, céspede) porque hai floriñas bonitas. A min gustaríame que o seu aspecto non se parecese tanto a unha leira abandonada, con trevos cada dous por tres por moito que teñan delicadas flores amarelas, pero non son das que dan a lata e insisten no seu gusto; á fin e ao cabo compénsame ver a B tan feliz fochicando na terra e rescatando presuntos adornos naturais.
Que contraste coa propiedade dos veciños co céspede coidado -cando menos recortado e igualado- onde os críos corrican e berran igual ca cativos xabarís!
É a primeira vez que teño contacto asiduo con nenos pequenos e abofé que son unha fonte inesgotable de desconcertos. O domingo petaron na porta porque querían ver unha schlumbergera mordida por caracois da que B lles falara. Entraron moi aquelados, mais axiña se sentiron na súa casa, facían comentarios de todo o que vían e, como non!, preguntaban sen cesar sobre o divino e o humano. O mediano non pode resistir a atracción cara ao kumquat, aínda un cachorro, e por moito que se lle dicía que os froitos estaban verdes, arramplou con un case sen querer.
Cando a nai os chamou para iren cear, marcharon dando as grazas por orde gobernativa, pero notábase que non lles saía natural.

Ningún comentario :