Chamadas de vellos amigos, flores da familia, cea e conversa con B, sensación de incredulidade...
A cifra é o de menos, dime B; pero impón, contesto eu. Sen decatarme, fago un repaso do que foron estes cincuenta anos, medio esperando non atopar nada, e sorpréndeme observar a morea de trabas que fun superando, a cantidade de vivencias que me conforman e, á fin, as miudezas que se sucederon para facer de min o que son, para ben e para mal.
Pensaba facer unha festa especial, pero non hai nada máis especial que sentirse vivo.
Ningún comentario :
Publicar un comentario