Nunca lera nada de Stephen King, se cadra porque o terror non é o meu xénero favorito, pero unha recensión semellante a esta levoume a mercar La historia de Lisey, volume de seiscentas páxinas que non asusta nada, probablemente porque non sexa esa a súa intención. En xeral, comparto a crítica de Rodrigo Fresán, aínda que me faltan lecturas anteriores do mesmo autor para comparar ou establecer evolucións e diferenzas. Fixéronme graza algúns comentarios que introduce sobre críticos e gurús -vinganza, quizais?-, apreciei fragmentos nos que fala do proceso creador -aínda que algúns, malia a metáfora, rocen o romanticismo- e gustoume a historia de amor de Lisey e Scott, que bordea o sensibleiro sen alcanzalo.
Porén, rematei coa sensación de que lle sobran páxinas, coma case sempre (agás honrosas excepcións) que caen nas miñas mans novelóns de tal lonxitude. Pero, en fin, cada un escribe como lle peta, non si?
Ningún comentario :
Publicar un comentario