A subida das temperaturas colleunos en Teucro en visita familiar. Gústame esta cidade polo ben que deixaron a zona vella, con recantos marabillosos para perderse no tempo e no espazo, pola cantidade de terrazas que se espallan nas numerosas prazas que acubilla. De noite, parece que o tempo está detido nun murmurio suave de palabras nunca pronunciadas, pero si adiviñadas.
A irmá de B está espléndida na súa madureza, serena malia o seu carácter teimudo e dá gloria falar con ela, á fresca, os tres sentados nos chanzos da casa fronte a ría, a un tiro de pedra de Lourido, a praia á que ían os irmáns de cativos.
Tiña a esperanza de que aquí o tempo fose máis clemente, por aquilo de que estamos máis preto do océano, pero trabuqueime; a calor non distingue fronteiras e, malia que de noite sopla unha brisiña aliviadora, polo día é un horror moverse pola vila. As festas, por riba, teñen todo colapsado; o concello fai obras no asfalto e distintas empresas buscan o tesouro en distintas gabias. O cheiro a chapapote case chega a Martín e só descansamos xa tarde, cando todo queda en silencio. Espero sobrevivir.
Ningún comentario :
Publicar un comentario