A verdade é que paso moito tempo con Dona pero tamén leo arreo os libros do concurso; de momento dos que me enviaron só me queda un e coido que o rematarei nun par de días. Xa falarei disto máis adiante, cando teña o placet dos organizadores.
O que a cadela está roendo na foto é unha das orquídeas que temos diante do porche, aínda que agora lle deu polo rododendro e ando tras ela de contino para evitar que coma as poucas flores que botou. Téñolle cariño a ese rododendro, pois foi o que Webmaster nos agasallou cando chegamos aquí. Quería conservalo.
Agora que Dona ten máis confianza co contorno que a rodea faise cada vez máis pillabana, escapa cando lle quero quitar algo da boca, recíbeme en cada ocasión como se houbese días que non me ve e polas mañás anda tras miña acotío coma se quixese comprobar que sigo aí. Fai trasnadas, coma todo cachorro que se prece, e B xa lle deu algún pequeno sopapo no cu; se recibe algunha rifa (que as recibe), pon cariña de "eu non fun" e aplaca toda compunxida. Moléstalle o colar e raña o pescozo coma unha descosida, xesto que me fai rir ás gargalladas. É todo un personaxe.
Ningún comentario :
Publicar un comentario