Non teño madeira de xuíz a pesar de que unha parte da miña vida profesional implicaba esa faceta sen que eu puidese evitalo. Cando me xubilei, supúxome un enorme alivio abandonar esa obriga que por veces levaba a decisións que ían en contra do corazón. Non sei por que aceptei esta encarga na que me vexo metida, quizais porque coidei que podía ser unha experiencia interesante, quizais porque non sabía moi ben en que me metía. O certo é que estou desexando rematar de ler libros cuxo interese para min resulta abondo relativo, ben pola temática, ben por como están escritos, ben porque hai que lelos contrarreloxo.
O que si é certo é que cómpre tomar distancia, non ter moi presentes os propios gustos literarios, esquecer que detrás de cada orixinal hai unha historia humana con ilusións e esperanzas e, sobre todo, non deixarse levar por fobias e filias.
Supoño que ao final si pode resultar unha experiencia interesante, se cadra para non repetila.
Ningún comentario :
Publicar un comentario