To era un adolescente pasota, rebelde e algo díscolo que se facía os buratos da orella coa axuda dunha agulla de coser e unha pataca. Explicárame o método pero hai tanto tempo que prefiro non lembralo; o da pataca sempre foi un misterio para min, pero parece ser que tiña algo que ver con manter frío o lóbulo.
Agora é un home de trinta e poucos que dá clases de guitarra a todo aquel que teña interese, toca en dúas bandas de música (unha de festas populares e outra de concertos de corda para os que queiran chamalos, incluídos vodas, bautizos e primeiras comuñóns), practica surf, viaxa nunha furgoneta con cama, forno, cociña e todo o necesario para unha emerxencia, vive na planta baixa da casa dos avós ao lado da praia de Vila Real e ten unha conversa sempre interesante.
Foi moi agradable telo na casa, cear con el, escoitar as súas aventuras en Australia e tomar aquela beberaxe tranquilizante a base dunha raíz que os aborixes non cansan de beber no seu día a día.
Ao meu comentario de quen o viu e quen o ve, B contéstame que unha cousa é un homiño e outra un home. Abofé que si.
Ningún comentario :
Publicar un comentario