Jacqueline Kelly estreouse na literatura con La evolución de Calpurnia Tate, a historia dunha nena de once anos á fin do século XIX. A edición é preciosa, de xeito que o libro chama a atención pola súa coidada estética, que lle acae coma anel ao dedo, por certo. Había bastante tempo que non lía unha novela destinada a todas as idades, en especial á adolescencia; imposible non reparar nesta pola cantidade de críticas e reseñas que saíron no seu día, até que ao final caín na tentación. Gustoume, claro, pero fíxoseme curta, algo case impensable nos tempos que corren en que semella que encher páxinas e páxinas de (acotío) reiteracións inútiles e superfluas é o único modo de contar unha historia.Non é o caso desta; así, unha queda coa sensación ou co desexo de que a autora ben puido introducir máis episodios, aínda que o que escribiu serve para facerse unha idea bastante cabal do que sería a vida dunha familia de clase media-alta nunha viliña de Texas, animada polo avó a observar o mundo que a rodea e collerlle afección ao naturalismo.
Ningún comentario :
Publicar un comentario