Había algún tempo que oía falar dela, pero non tivera ocasión de lerlle ningún libro. Por fin, por azar, caeu nas miñas mans Crepúsculo en Oslo, a súa última novela traducida ao español.Protagonizada por un matrimonio que acaba de ter unha filla (el, policía; ela, especialista en perfís psicolóxicos), na trama mestúranse unha serie de asasinatos macabros coa situación persoal dos protagonistas, o que lle dá un aspecto novidoso ao xénero negro. Pertence indubidablemente á literatura nórdica, diferente da mediterránea e da británica en moitos aspectos entre os que destacaría unha especie de frialdade ou distanciamento á hora de narrar.
A trama está moi ben levada, abundan os diálogos e, por desgraza, os puntos suspensivos, como se á autora lle custase atopar a palabra precisa, aínda que supoño que o que pretende con eles é amosar as dúbidas que apreixan os protagonistas na busca dun perfil que lle acaia ao tipo de asasino. Pero a min desgustoume. Os puntos suspensivos en exceso dan sensación de inseguridade, cando menos a min. De todos os xeitos non é unha mala novela, algo estraña quizais, curiosa en todo caso.
Ningún comentario :
Publicar un comentario