11.3.07

Sobre a lingua II

A lingua é calquera código de sinais que serve para a comunicación (Dicionario Xerais da Lingua de Carballeira et alii) ou lenguaje utilizado por una comunidad humana (Diccionario del español actual de Seco et alii) ou système d'expression et de communication commun à un groupe social (communauté linguistique) (Le Petit Robert de Pierre Varrod et alii).
Partindo destas definicións en esencia idénticas, para min a lingua é comparable a un instrumento (musical se se quere) que nos permite comunicarnos cos nosos conxéneres nunha determinada comunidade lingüística. Como tal, inspírame moito respecto á hora de utilizala dun xeito diferente ao da simple comunicación diaria. Cando escribo, por exemplo, persigo unha corrección diferente de cando falo, porque á hora de expresarse oralmente posuímos recursos físicos (movementos de mans, acenos da faciana, xesticulación corporal...) que se ven substituídos na escrita polos signos de puntuación e pola precisión lingüística. Coido, tamén, que por moito que coñezamos a lingua na que nos expresamos, o que pretendemos é facernos entender, chegar ao interlocutor de maneira que comprenda a mensaxe enviada a ser posible sen malentendidos (va esperanza), por iso evitamos ou debemos evitar a pedantería oca que só persegue demostrar ao mundo o listos que somos.
Non son unha purista (iso creo), pero si unha maniática -sospeito que por deformación profesional- da corrección; as faltas de ortografía prodúcenme unha especie de sarabullo cando as detecto, as incorreccións léxicas e sintácticas danme arrepíos aínda que as acepto (que remedio) e como filóloga pouco ou nada politizada amólame que se faga un uso político da lingua.
En literatura empregamos de xeito especial o idioma, buscamos que soe ben o que escribimos, permitímonos licenzas (tropos) que lle dan un sentido diferente ou matizan o que queremos expresar. Por suposto que na fala tamén os utilizamos, pero dun xeito menos consciente.
A normalidade dunha lingua consiste en empregala, respectala coñecéndoa e non considerar estupideces as normas polas que debe rexerse.

Ningún comentario :