A raíz do seguinte fragmento do post lido no levantador de minas que trata sobre o encontro cun escritor:
A lingua literaria. Preguntado sobre a importancia que el lle outorgaba ao dominio da lingua para a construción dunha lingua literaria que contribúa á ideal manifestación dos obxectivos narrativos, o autor contestou: “A lingua é algo secundario na miña obra. Unha vez que a lingua literaria cumpre a súa misión a través dun ritmo adecuado ao servizo da narración, debe caracterizarse pola transparencia.”
Confeso o meu estupor. Ou non entendemos o mesmo pola palabra lingua e a palabra literatura ou as miñas ideas ao respecto son por completo diferentes ás súas.
A lingua é un instrumento de comunicación, para o ser humano un dos máis importantes, se non o máis; a lingua literaria non é outra cousa ca un uso especial e específico que se fai dese instrumento. Non concibo que nunha obra literaria a lingua poida ser algo secundario. Se entendo mal, alguén podería botarme algo de luz?
Ningún comentario :
Publicar un comentario