Andar

Como moi ben me lembra Nona nos comentarios do post anterior, non hai mellor demostración do movemento que poñerse a andar.
Repaso Escribir de Enrique Páez, estupendo manual mercado hai uns tres anos, que me serve de guía para volverme poñer en movemento. Entre outros aspectos toca o famoso bloqueo, do que eu me queixaba estes días atrás, e tócao aludindo ás excesivas expectativas que un mesmo se pode marcar, á tiranía da autoesixencia e ao perfeccionismo que, por veces, resulta máis un defecto ca unha virtude, pois pode frear calquera intento de actuación.
Empezar de cero sen empezar realmente de cero ten moita semellanza con aprender a camiñar despois dunha lesión importante nunha articulación da perna; precísanse muletas ou caxatos para recuperar a soltura e pouco e pouco vas adquirindo a mobilidade que posuías, pero a base de traballo e de constancia.
Sospeito que o cambio tan grande que experimentou a miña vida desde que me xubilaron ten bastante que ver cunha certa deixadez na disciplina que toda vida debe ter. Ao non sufrir a tiranía das obrigas inmediatas, do traballo diario, unha -que tende á preguiza por etapas- vai relaxando o ritmo, pospoñendo proxectos ou deixando para mellor ocasión os plans, sen decatarse de que está empregando unha arma de dobre gume que se pode volver en contra de quen a brande de xeito tan irresponsable.
Así que xa me tocaba reaccionar. Quedo agradecida de verdade a eses comentarios animosos que tan ben me acaeron.