Cando hai anos saín de ver Superman, esperaba velo voar en calquera momento sobre a aldea sagrada, disposto a salvarnos das nosas grises vidas e levarnos coma testemuñas privilexiadas a unha das súas aventuras.
Mentres lía o novelón ocorreume -salvando as distancias- algo semellante, cando menos a sensación de fondo era a de que me transportaba deste mundo real a outro tan verosímil que podería substituílo sen maiores problemas.
Susanna Clarke crea unha atmosfera envolvente, un mundo máis que crible e, coma luzadas, de cando en vez hai frases que cortan o alento, imaxes e metáforas que conseguen evocar mil sensacións diferentes.
Lin o libro en catro días, molesta porque tiña que xantar ou cear, devecendo a cada paso porque os ollos fosen quen de comportarse. Por primeira vez concordo coas críticas sen peros nin reparos.
Ningún comentario :
Publicar un comentario