Atopo no escaparate da librería de Vila Real este libro de Susanna Clarke do que levo lido varias críticas, todas favorables. Non resisto a tentación e mércoo, esquecendo que este mes non anda a economía para moitas alegrías. Xa na casa, comezo a lectura apoiada nun atril, porque o libro é moi groso (setecentas noventa e cinco páxinas) e pesa máis dun quilo; a prosa coidada e a calma con que se acomete a acción prometen, e sinto por dentro esa íntima satisfacción que me enchía de mociña cando atacaba un novelón decimonónico roubándolle horas ao deber para dedicarllas ao pracer.
Porén, a sensación non é a mesma, se cadra porque xa non necesito roubar horas a nada. O tempo é meu.
Ningún comentario :
Publicar un comentario